OKUL ZAMANI

Bir varmış bir yokmuşla başlasam hikayeme bana eleştiride bulunan çok olacaktır diye düşünüp kendi akışımı kendime yaptım ve kendime kendim için ne kadar değerli olduğumu söyledim. Sözün gücüne inananlardanım ben diyordu iç benliğim. Öz benini anlamak ve anlatmak için işarete gerek yoktu. İnsan el kol ne varsa her şeyini kullanıp derdini karşısındakine anlatabilirdi. Anlatabilirdi ama kaç kişiye? Ben anlatabilirim diyorum kendi kendime ama anlatamadığımı ve
anlatamayacağımı da içten içe hissediyordum.
Okul zamanımda okul zamanını anlatan bir roman yazmaya heves ettim.Ben artık ben olmaktan bıkmıştım. O olmalıydım artık ben. O zaman belki de denemenin dışına çıkıp roman yazabilecektim.Onu anlatan ben olmalıydım.O ben olmalıydı.Yani romanımın kahramanı olmalıydım.