Cud Clove Stewart

Czuję się coraz gorzej, chociaż dostałam już kroplówkę. Leżę na łóżku
szpitalnym i spoglądam na biały sufit, ale wydaje mi się, że przez kilka lat pożułk. Mam17 lat, a w szpitalu leżę ok.8 lat. Choruję na białaczkę czyli raka krwi którego nazywam potocznie moją krwineczką. A no tak jak zwykle zapomniałam się przedstawić jestem Clove Stewart. Mój tata nie żyje, a moja mama jest zmartwiona, bo nie mamy pieniędzy na leczenie. Nie mam innej rodziny. Nigdy nie poznałam mojej cioci i wujka, ponieważ mama mówiła, że zginęli wypadku samochodowym razem z moim ojcem. Niestety mój stan zdrowia znów pogorszył się . Ale i tak przyzwyczaiłam się do tego że mieszkam w szpitalu . Mamy nie widziałam kilka miesięcy. Nie dzwoni i nie pisze, więc nie wiem co się z nią dzieje.
Niespodziewanie przyjechała Bree (moja najlepsza przyjaciółka) , cała roztrzęsiona i popladła. Chyba miała mi coś ważnego do powiedzenia. Trochę się przestraszyłam, ale zapytałam niepewnym głosem o co chodzi?
C.D.N