GÖKYÜZÜ KADAR

Gökyüzüne baktığınızda ne görürsünüz? Ya da gökyüzünü ne olarak görürsünüz ?
Çok benzese de birbirinden çok başka olan bu iki soru adeta beni anlatıyordu. Çünkü siz gökyüzünü arka plan olarak görür; güneşe, aya ve yıldızlara aşık olursunuz. Ama ben kendimi binlerce yıldızın arasında minicik bir yıldız olarak görür ve gökyüzüme aşık olurum...
Perdesini araladığım camımdan bakıyorum da, bugün biraz daha çalmış gökyüzü; gözlerinin mavisinden...
Hatta biraz daha ileri gidip adetim olduğu gibi camı aralayıp içime kocaman bir nefes çekiyorum. İşte yaşam dediğin... Hafif bir rüzgar esiyor... Ahh saçlarının o bilmediğim, içime doya doya çekemediğim kokusunu getirdiğini umarak biraz daha çekiyorum içime havayı... Bugün de sana olan saplantıyla uyandığımı farkediyorum... Hayır, hayır... Saplantı değil bu. Bambaşka bir şey... Ben seni saplantılı sevmiyorum. Ben adeta sana saplanıp kalıyorum...
~~~
Nereye gidersem gideyim gökyüzü kadar gidebiliyorum. Sen kadar gidebiliyorum. Senden gidemiyorum...