ÖLÜLERİN ŞAFAĞI

Ateş, ateş içimizdekileri yakıp kavuran şey değilmiydi? Hayır, içimizdeki şeyleri yakıp kavuran şey nefretti. Yanan bir kağıt parçasına benzer bu.

İlk başta can yakmasada. Sonradan hissedersin. İliklerine kadar, hissettiğin nefret bazen seni ele geçirir. Ve duymak istemediğin yalanlar.

Sırf kişiyi kaybetmemek için göz yummaktır. Kişinin kafanda yüzü silikleşir . Ama söylediklerini rafa kaldırmışsındır istemesende ,hep tozlanan raflarını silerken görürsün tekrar, atmak istersin ama atamazsın. Boğazında bir paslı bıçak varmış gibi acı hissedersin.

O zincir her vurduğunda aynı izi bırakır. Çığlıkların boğuk sesi duyulur dışardan . Artık hissizleşmeye başlar kelimeler...