Yıllar Sonra...

Ağabeyim benden 3 yaş büyüktür.Adı Serkan'dır.Aslında ağabeyim ile 7-8 yaşlarında tanıştım.Daha önce onu sadece oyun arkadaşı olarak görüyordum.Bir gün uyandığımda nasıl kalktığımı bilemedim. Bağıramıyordum derin derin nefes almaktan başka bir şey yapamadım.Annem hemen koşarak geldi ''Ne Oldu ? '' dedi, Konuşamadım.Çaresizce nefes alışverişlerim görünen o ki annemi'de panikleştirmişti. Annemin aklından babama seslenmek geldi ''Mehmet,Mehmet koş! '' Ece'ye bir şeyler oluyor.Babam annemin çığılığına koşarak geldi.O an gördüğüm tek şey babamın gözlerindeki endişe ve telaştı.Gözümü açtığımda hastane odasında yatıyordum.Annem başucumda ağlıyor,babam dışarıda doktor ile konuşuyordu.''Peki ne yapmamız gerekiyor ? ''diyen babamın sesi endişe doluydu.''Aslında yapılacak bir şey yok!.

Dünya üzerinde her on kişiden 2'si astımla mücadele ediyor.Ece'ye ilaç verdik.1-2 saat içinde taburcu olabilirsiniz.Babam doktora öfkelenmiş gibi duruyordu.Ağzından 1-2 cümle döküldü.''Bir bizim başımıza gelmiyormuş,laf işte ! Benim canımdan can gitti,adam halen konuşuyor'' Annem içini çekerek babama ! Serkan'ı evde bıraktık!.Ablamı aradın dem,bize gitmesi için''.''Söyledim! söyledim! ben şu ilaçları eczaneden alıp gelene kadar hazırlanın çıkacağız''.''Tamam ! sen git Ece'yi uyandırıyorum''.Annem gelip beni uyandırmaya çalıştı yarım saat sonra babam geldi.Yerimden zar zor kalktım.Yürümekte zorlanıyordum.Arabaya bindiğimizde uyumuş olmalıydım'ki,durduğunda gözlerimi açtım.''Hadi! güzel kızım bak geldik evimize'' dedi annem.Annem yüzündeki mutluymuş gibi ifadesiyle ne kadar hissettirmemeye çalışıyor olsa'da olanları farkındaydım.