Zincirlenmiş Yürekler

Korku ilk defa sararken bedenimi,ruhum bu vücutta kalmamak için diretiyordu.Bedenen ve ruhen çektiğim acılar gözyaşlarımı artık tutamıyor,bedenimse böylesine acınası bir kalbe karşı kendini üstün hissediyordu.Kalben ve bedenen tükenmiştim,ne diyecek kelimelerim;ne de beni koruyacak bir bedenim vardı.
Öylesine yorgun,öylesine bitap...
Beni yoran bu adamın bedeni ve kalbine karşın,kendimi onun için feda edebilecek kadar hazırdım.

Ve sahibimin üstüne atılan zehirli okun önüne atlamayı başardım,yüreğim öylesine yanıyor ve acı çekiyordu ki;''Şimdi işe yaradım,sahip.''diye fısıldadım son gücümle arkamdaki değerli adama.''Bir köle,efendisini korur.''derken gözlerimi kapatarak acının beni sarmasına izin verdim.Öylesine izlemesi bile yeterliydi benim için.

O elmas gözler bana öylesine endişeyle bakarken.