mükemmel olmak için çabalayanların ve olanların dünyasına, huzurun ülkesine, iyiliklerin başkentine hoş geldiniz" denildi bir masalda... beklentisiz sevenlerin, samimiyetle gülümseyen yüzlerin inandırdığı birinin masalıydı... "dokunmasınlar, bozmasınlar bu büyüyü" diyen sessizliğiyle izlerdi dünyayı... yaşadığı, hüzünle karışık mutluluktu... mutluluğu sevdiklerine, hüznüyse kaybetme korkusuna dairdi. kimi zaman anlamsızlıklarından, hissetiklerinden ve en önemlisi hissedemediklerinden yorulan kendisine, hüzünden geriye kalan mutlulukları hatırlatırdı. anıları, sevinçleri ve yanında olduğunu bildiği melekleri bir anda yok ederdi ümitsizliğini... bu çocukca bir avuntu muydu? belki evet belki de hayır... ama bir kere kendisini bu masala inandırmıştı... yaşadıkları; incitenlerin, kıranların, sevmeyen ve sevilmeyen insanların dünyasında bir masaldı...All Rights Reserved
1 part