Życie z maską

Właśnie wróciłam ze szkoły, chodzę do 2 klasy Gimnazjum. Mam 14 lat, już niedługo 15. Jak żyje? Nigdy nie miałam łatwego życia i zawsze byłam smutna, oczywiście w szkole przy znajomych nosiłam ''maskę'' zawsze bardzo chciałam pokazać jak naprawdę się czuje, jak mi jest źle, a nie udawać tą szczęśliwą dziewczyną. Jestem szczupła, i nie wysoka. Lubię grać w piłkę nożną, gre na gitarze i kocham balet. Niestety nigdy nie miałam warunków by to rozwijać. No więc wróciłam ze szkoły mieszkam z mamą i tatą, nie mam rodzeństwa co mi w sumie odpowiada, nikogo nie było w domu, rzuciłam torbę w kąt. Nie było obiadu-w sumie nic dziwnego. Otworzyłam lodówkę wyjęłam masło i plasterek sera. Zrobiłam sobie kanapkę. Usiadłam przy stole i zaczęłam jeść. Chciałam wejść na Internet ale oczywiście go nie było. Nic dziwnego. Nikt za niego nie płacił. Mama nie pracowała, a o tacie nie wspomnę. Mama pewnie wyszła się przejść. Gdy już zjadłam poszłam do swojego pokoju, nie był on moim wymarzonym pokojem ale nie miałam co narzekać, ważne że miałam swój kąt. Usłyszałam że ktoś wchodzi do domu. Wyszłam na korytarz, zobaczyłam pijanego tatę-codzienny widok. przywykłam... Wiedziałam że gdy zapytam się gdzie był i co robił dostane od niego w twarz. Więc szybko uciekłam do swojego pokoju i wolałam w ciszy poczekać na mamę. Tata jak zwykle narobił hałasu, zaczął krzyczeć, więc wyszłam próbowałam go uspokoić wiedziałam że nic nie pomogę i dostane w twarz. I dostałam... ale za co? Za pomoc? Tak, zawsze tak było! Traktował mnie i mamę jak szmaty nie liczyłyśmy się dla niego, liczył się tylko alkohol. Zaczął pić po śmierci swojej siostry z którą był bardzo zżyty. Przedtem był inny, spędzaliśmy razem czas, jeździliśmy na wakacje, graliśmy w piłkę i takie tam. A teraz? Potrafi tylko pić i bić mnie i mame. obie już sobie nie dajemy rady.