Hayat'mı kötü? İnsanlar'mı acımasız? Ben bu iki sorunun cevabını hayatımın değişmesi ile buldum. Hayat;Hani bir çocuğun eline şeker verirsinde birisi gelip alır ya. İste tam olarak hayat'ın anlatım şeklidir. Birgün çok mutlu olursun dersinki kendi kendine "en sonunda hayat yüzüme güldü." Ama yok,öyle değildir. Hemen ardından en beklemediğin anda gelir hüzün. Hayat iki yüzlüdür en mutlu oldugun anda mutsuz olursun. Ama kötü düşünme en "artık bitti. Yaşıyamam." Dediğin anda da açılır bir kapı. İnsanlar;Acımasızdır. Her insanın kötü yanı vardır,kötü yanı olduğu gibi iyi yanıda. İste benim hikayemde böyle başladı. O kapkaranlık,insanlara acımayan,kötü kalpli bir adamdı. Herkesin ona boyun eğdiği okulun psikopatı. Herkes gibi benimde ona boyun eyeceğimi düşünmüştü. Ama sadece düşündü. Ama ne anladım biliyor'musunuz? Onunda bir kalpi ve bir iyi yanı vardı. İçinde bir yerlerde saklanmış olan küçük çocuğu çıkarttım.