Podszepty przeszłości

" Opieram się o chłodną poręcz i odchylam głowę do tyłu. Jak byłam mała, ojciec zwykł powtarzać, że jak więcej krwi spłynie mi do mózgu to może będę mądrzejsza. Z perspektywy czasu nie sądzę, żebym miała więcej szarych komórek, ale wiem, że wzbogaca mnie doświadczenie. Dorastałam w czasie, gdy byłam złamana. I to dało mi wiele, ale nie pewność, że każdy krok naprzód jest dobry. Potrzebny, ale niełatwy.

Przez cały czas wszystkim co mogłam zrobić, było gapienie się w podłogę i wiara, że jestem w jakiś sposób lepsza. Ale nie jestem.

Spoglądam przez wąskie okno na przechodniów. Michał nadal tam siedzi, obok resztek mojej osoby. On widzi mnie, ja widzę jego, ale ściana między nami wyraża więcej niż tysiąc słów. "

Okładka wykonana przez @oneyellowbee