Huzursuzdum..Huzursuzluğum giderek artıyor bir türlü rahatlayamıyordum.Bir sağa bir sola dönüyordum.Kulaklığı takıp gecenin bir yarısı korkmadan her zaman indiğim o yokuştan iniyor ama yorulmuyordum normalde yorulmam gerekirdi.Kalbimin sesini yanımdan biri geçse duyardı.
Gözlerimi kapatmış bir boşlukta duruyor gibiydim.Günler,aylar belki de seneler geçiyor ama ben olduğum yerde durduğumu hissediyordum.Karmakarışık bir dünyanın içindeydim.Her yerden ayrı bir ses hangi yola gitmem gerekiyordu..Bir boşluktaydım sanki.Bütün dünyanın size karşı olduğunu düşündünüz mü hiç..Ben düşündüm.Kalabalıklar içinde yalnızdım..
Sokağın ortasında kollarımı göğe kaldırarak 'Yalnızım' diye bağırmak geldi içimden.Yoldan beni tanıyan biri geçse senin ailen ve arkadaşların var nasıl oluyor bu dese yüreğimdeki o boşluğu o tuhaf hissi açıklayabilir miydim?Daha komiği ise '10 Saniye Sevilmek' çıkarsız olanından yeterdi bana.
Hani derler ya sevildiğinden asla emin olamazsın diye işte benim istediğim tam olarak emin olduğum 10 saniyeydi.Kalbi gerçekten atan,beni bir şekle sokmak istemeyen beni ben olduğum için seven biri sadece 1 dakika bile 10 saniye bana sarılsa sanki hissettiğim o yalnızlık ve diğer tüm acılar bitecekti.Asla gelmeyecekmiş gibi hissettiğim bu zaman içindi bütün dileklerim,dualarım ve isteğim.
Başka insanlar ev,araba ve yakışıklı bir sevgili isterler ama bu zaman içinde bir taraf sıkılıp hiç bir tat alamayacaktır.Ben uzun bir zaman istemiyordum ki isteyemiyordum.