Waarom kan ik haar niet aanraken. Haar warmte aanvoelen, net zoals vroeger...
Woede borrelde in me. Ik had hier verdomme niet voor gekozen, als die stomme idioot van een chauffeur mij eerder had gezien had ik hier nooit geweest. Dan was ik nog steeds bij de levenden. Bij Mila, August en mijn geliefde Fleur... Ik keek naar haar prachtige ogen. Nog steeds zo mooi als altijd, dacht ik treurig. Was er maar een manier om contact te maken, om haar te vertellen dat ik nog leef. Nouja, leven. Ik duwde mijn hand door mijn borst, waarna deze zonder moeite zijn weg door mijn lichaam vond. Levend is net ietsjes anders.
Benjamin is net op weg naar zijn school, wanneer hij wordt overreden door een vrachtwagen. Tijdens de laatste beelden van zijn levensjaren en al half reikend naar het licht, wordt hij terug gezogen naar de realiteit. Het leven mocht wellicht niet meer aan zijn zijde staan, maar de liefde gaf hem een unieke kans. De kans om verlieft te worden voor de tweede keer, en ditmaal voor eeuwig...
Kijk in de ogen van Benjamin en voel zijn verdriet, pijn maar vooral de liefde die nog steeds in hem schuilt. Voel het verlies van Fleur, wanneer zij te horen krijgt dat Ben verongelukt is en nooit meer terug komt. Kortom, tranen zitten er dik in.
Till death do us part...
Lost between worlds
Mila werkt ondertussen al een langere poos bij het bedrijf van de broer van haar beste vriendin, die ondertussen ook haar vriendje is geworden.
Eindelijk heeft Nathan die vier woorden gezegd waar ze al zo lang op wachtte, maar heeft hij gelijk? Gaan deze vier woorden haar echt zo veel pijn doen als dat hij beweert?
Is ze in staat om naar Nathan's adviezen te luisteren of gaat ze al zijn regels breken?