Varlığı inkâr edilemez olandı, yok sayılamayacak, gözden kaçırılmayacak olandı, Zahir. Adı gibi... Kırıp döktüğünün nefesinde üflendi ona sur borusu, Nefha... İsmi gibi... Kıyametiydi. Başlangıcıydı. Yaşamın bittiği yerdi. Tükenmez sevdalara yazılıydı adı, aşktı, yarendi, huzurun sıcak kollarıydı, Yusuf. Adı gibi... Zahir ve Nefha ve Yusuf... Başladığı yerde biten, bittiği anda sonsuz kalandı. ............. "Nefha" diye fısıldadı Zahir onu gördüğü yerde kalan yüreğine usulca. " Nefha, kıyametim, cennete açılan kapım, Nefha. Affetmeyenim." "Nefha" diye fısıldadı Yusuf, onu gördüğü yerde kalan yüreğine usulca. "Nefha, başlangıcım, sonum. Ömrümün son nefesi, Nefha... Sevdam."