Η ζωη της Δαφνης

Ειμαι η Δαφνη,ενα κοριτσι 17 χρονων οπου σε λιγες μερες ενηλικιωνομαι.Εχω ετοιμασει τα παντα για εκεινη την ημερα.Θα ειναι ο,τι καλυτερο Αλλα θα μιλησω για τη ζωη μου τωρα κι οχι για το παρτυ.Οταν ημουν μικρη αναγκαζομουν να δουλεψω για να βγαλω χρηματα για την οικογενεια μου και εμενα.Τωρα ζω αρκετα καλα,μετα βεβαια απο εκεινη την ημερα που κερδισαμε το λαχειο.Εκεινο ηταν το τυχερο μας.Οι γονεις μου βεβαια,μετα που καλυψαμε ολες τις αναγκες μας,χαρισαν ολα τα λεφτα στους αστεγους.Τωρα καθομαι στον καναπε.Οι γονεις μου μου ριχνουν ανησυχητικές ματιες και εγω απορω.Τους λεω καληνυχτα και παω για υπνο.Σημερα ειμαι ενήλικη.Οταν ξυπνησα το πρωι ειχα ελαφρυ πονοκεφαλο και ζαλαδες ομως το αγνοησα.Οι γονεις μου φαινονται ολο και πιο νευρικοι και ανησυχοι.Εξω απο το σπιτι μας εκοβαν τα δεντρα του δασους.Αλλα δεν νομιζω να ηταν ετσι για αυτο.Οταν τρωγαμε πρωινο με πιανει η μητερα μου και σκουπιζει τον ιδρωτα απο το μετωπο."Θελω να σου πω κατι"μου ειπε. Ξαφνικα επεσα κατω.Ακουω φωνες,σειρηνες.