Kalbindeyim

Herkesin yapabileceği bir şeyler vardır. Siz yeter ki sabredip o keşfedilmeyen cesareti bekleyin.
İnsanlar bir şeyler yapmak zorundadır. Bazen kitap okuyup yazmalı, bazen dert dinleyip hâline şükretmeli, bazen de ama her zaman tövbe edip dua etmelidir. Kendisinin insan olduğunu bilmek, gayesinin amacını öğrenmeli ve o doğrultuda ilerlemelidir... Alem-i Dünya ebediyete uzanan bir köprüdür. Buraya fazla kendisini kaptırmamalı ve unutulmamak için bir eser bırakmalı insan. Değecek, değiştirecek ve hayatta yer kazıyacak... Hangi ırktan, dinden, ülkeden olursan ol nasıl olduğunu konuştur hakkında, nasıl izler bıraktığını... Doğmak kolaydır ama insan olmak ayrı bir meseledir.. Bir annenin karnında olman insan olduğun anlamına gelmez... İnsanlığımızı yaşayabilmemiz duasıyla..
'' Kalbindeyim'' herkesin kolaylıkla söyleyebildiği lakin kolaylıkla orada bulunamadığı bir kelimedir. Her insan anlayamaz kalbi de kalbinde olmayı da. İnsan kalbi öyle muazzam bir yerdir ki, kimi zaman dünyaları sığdırırken en ufak acıları kaldıramaz. Tecrübelerin edinildiği, sevginin kazanıldığı küçük ama sonsuz değerli bir parçamızdır.
Yaşadığım acıları, hissettiğim yalnızlıkları, hayal kırıklarımı birilerini anlatmaya cesaret edemedim. Korkmazdım bir şeylerden ama korktum derdimi anlattığım kişilerin derdinin benimkinden fazla olmasından... Dolayısıyla sustum devamlı, konuşmak istedim ama yine de sustum.. Ve bir gün geldi her şey değişti.
Bir insan girdi hayatıma 'Bana iyi geldiğin gibi başkalarına da iyi gelebilirsin '' dedi ve yeni bir dünyanın içine attı beni... İnsan ilerleyen bir yaşa erdiğinde yaptıklarından değil zamanında yapamadıklarından pişmanlık duyarmış. Kaybedecek bir şeyim yoktu, denemeliyim dedim ve bu yolculuğa çıktım..
Yaşadıklarımı, yaşayanlar vardı biliyorum. Herhangi bir güce sahip değilim, Rabbimin verdiği huzurla atlattı