Bir çocuk gibiydim ben Küçük yaşta atıldım şehirlere Ne söz bilir ne hayat bilirdim Lakin çalışmayı çok severdim Ve çalıştıkça eve para verdikçe beni daha çok sevdiklerini gördüm. Ailem beni sevdikce daha çok çalıştım okuldan gelir gecelere kadar is yapardım benim yaşımda herkes uyurken oynarken ben eziyet çektim acılar çektim. Eve geldiğim her akşam bulaşık yıkar ev işleri yapardım ne bilim çalışmayı seviyordum. Ama ben çalışırken Herkes iftira atar oldu babama oğlun hırsızlık yapıyor dediler babamda onlara para verdikçe itiraflar daha çok oldu. Ben ise ne baba korkusundan konuşabiliyor ne söz edebiliyordum yapmadım desemde olurcesine dayak yiyordum öyle olmuştu ki artık babam neye sinir olursa beni döverdi. Uykudan uyandırır duvarlara vurur yüzüme tesbihle vururdu ben ise korkudan eve gitmez sokaklarda kalırdım O küçük yaşta masumca bir kenara geçer titrereye titreye güneşi beklerdim ısınmak için. Bu böyle yıllarca sürdü ve ben hayatı öğrendim insanlardan uzak kaldım.All Rights Reserved
1 part