Simeranya

Ve nitekim "kal" demedim, diyemedim kimseye. Anlamı da yoktu zaten hiçbir şekilde "kal" demenin. Yaşanmış ne varsa toplayıp, istifledim bir kenara. Bir köşeye çıkarıp attım vicdanımı. Sonra tepkisiz, kayıtsız kaldım dünyaya. Tüyler ürperten değil, kan donduran yalnızlıklar yaşadım. Yalan değil, özlediğim de oldu sövdüğüm anlar dışında ama... Bir tek eyvallahım olmadı, yarattığı hiç bir kuluna. Acı duymuyorum artık mesela. Ateş dondu su yandı, ve ben hala...

-Aşığım.