Kendimi uzun bir yolculuğa çıkmış ama yolun tam ortasında kalmış gibi hissediyorum.Ne ileri gidiyorum,ne geri.Ne ona ulaşabiliyorum ne de kendime gelebiliyorum.Kendimi de bulamıyorum, onu da çözemiyorum.Bilmiyorum.Şimdi önümdeki o adama bakıyorum.Ne haltlar yiyorum böyle .Bilmiyorum.Bir seçim yapmam gerekmiş.Öyle diyor hayatımı etkileyen adam.Hayatıma konduğundan beri hem cıvıldayan kuşlar gibi şarkı söyletiyor, hem her gün bana mezar taşımı gösteriyor .Bilmiyorum .Ne yapacağım bu adamla.Ne olacak böyle.Karanlığın içindeki karanlığı farkettim ben. Bu Dünya'nın karanlığında onu siyahlığını gördüm.Nasıl oldu,neden oldu bilmiyorum. O gözlerle bana bakıyor şuan .Onun bana baktığı her an bilinmezliğe sürükleniyorum.İşte şimdi başlıyoruz. Beni suya bakarak görebilirsin, yağmura bakarak anlayabilirsin, o siyah eski kutuya bakarak çözebilirsin . Ama en önemlisi o adamın gözlerinde beni sevebilirsin.