Elke keer weer greep de werkelijkheid mij bij de keel.
Probeerde ik los te komen uit de sleur die het leven met zich meebracht.
Het besef dat ik elke dag weer hetzelfde ritueel zou moeten meemaken, liet mij verzuipen in onzekerheid.
Liet mij zinken naar de bodem, alsof ik erin mee werd getrokken.
Maar, elke keer weer werd ik gered.
Van het leven.
Gered door het leven, van het leven.
En uiteindelijk werd ik weer meegesleurd in de realiteit van het leven.
En werd werkelijkheid onwerkelijk.
{WARNING}
Kan je niet goed tegen depressies, mishandeling en andere serieuze onderwerpen, lees dit boek dan NIET!
Als je dat wel doet; Ik heb je gewaarschuwd.
Robbie woont bij zijn vader als opeens jeugdzorg voor de deur staat. Robbie moet zijn spullen pakken en mee naar een gesloten inrichting. eenmaal daar aangekomen lijken de medewerkers aardig te zijn. hij ontmoet iemand speciaal daar, maar niets is wat het lijkt en het word alleen maar erger en erger.
☆gestart met schrijven 20 augustus☆