Kitapta geçen bütün kelimeler,olaylar bana aittir.Kitabın bir sayfası dahi benim iznim olmadan instagramda veya tumblrda tumblr hikayesi olarak paylaşılamaz.Aksini uygulayanlar varsa hakkında dava başlatılacaktır.İyi okumalar...
Ben uçurumun kıyısındayım. Ölüme yazıyorum, çünkü bunlar son sözlerim...
Ruh hali umutsuzluğun dibinde kalıntı olarak kalmış, okyanustan sağ çıkmaya hali olmayıp ölmeyi bekleyenlere...
Aşkı son umut bulup, tüm suçu o duyguya yükleyerek devam edenlere...
Yangından kurtulmak amacıyla yardım beklemeyip vücudundaki ateşi hissetmeyenlere...
Son kez koklayıp, tüm parçasını hissedenlere...
Dokunamadığı halde, her bir parçasına bağlı kalanlara...
Alışamadığı halde ayak uydurmaya çalışanlara...
Yanlışını bildiği halde yolunda doğru olanlara...
Kısacası sustuklarımı zihninizde buluşturmak amacıyla yazıyorum ben.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."