Hepimiz kalbi yerinden sökülüyormuş , sanki aldığı nefes ciğerlerine dolmuyormuş gibi hissettiği ayrılık hikayeleri mutlaka vardır. Peki ya sonra? Unuttuk değil mi, unutmayı öğrenmek zorunda kaldık. zorunda bırakıldık.Kalbimizin tozlu raflarında göz yaşlarıyla mühürlenmiş bir anı olarak kaldı. İşte bu unutmak, unutmayı öğrenme sanatı. En başında söylediğim gibi, unutmayı öğrenmek gerek "HİSSİZLEŞMEDEN"..All Rights Reserved