"Heb je wel eens geprobeerd om je gedachtes op papier te zetten? Misschien geeft dat je wat overzicht?" Nou ja, wat heb ik te verliezen.
Mijn online dagboek, mijn verhaal, mijn diepste gedachtes, en de meest onbelangrijkste details. Wie ben ik? Dat is een goede vraag! Geen idee eigenlijk.
Niemand denk ik, geen bijzonder iémand in ieder geval. Gewoon een zeventienjarige die het leven af en toe even niet meer snapt. Ik ben rustig. Een echte denker, vreemden vinden mij absoluut vriendelijk, altijd vriendelijk en correct, misschien wat stil. Mijn vrienden zouden dat waarschijnlijk anders zien, en mijn ouders ook. Ik ben een beetje een kameleon denk ik. Ik pas me aan aan de situatie en aan de mensen met wie ik ben. Prettig, zou je denken, toch? Dát is kameleon zijn helaas niet. Het laat je namelijk achter met één grote vraag:
"Wie BEN ik?"
Het simpele antwoord ligt natuurlijk voor de hand. "Ik ben Lena, ik ben zeventien, ik zit in 5 vwo en ik heb een bijbaantje als afwasser." Toch zal iedereen snappen dat het niet zo simpel is. Mensen zijn meer dan hun naam, leeftijd en werk. Ik wil weten wie ik als persoon ben. Of ik een goed of slecht persoon ben, ben ik een sociale vlinder of juist een eenzame vogel, ben ik romantisch of juist zakelijk?
Wie ben ik?
"Ik weet dat je me wilt."
"Dat is nou juist het probleem, niet? We vallen altijd weer terug op elkaar."
Blake en April zijn complete tegenpolen van elkaar. Maar na een incident op een feestje komen ze met elkaar in contact, en het is moeilijk op te vechten tegen de verleiding. Vooral als iedereen je tegen lijkt te werken.