[04.04.2017 Gizem/Gerilim #3] Üniversiteyi yurt dışında okumak için Kore'den ayrılıp California'ya gelen Jeon Jungkook, kimsenin dilinden düşmeyen Frank's House'a taşınır. İnsanların onu hayalet dedikodularıyla uyarmasına kulak asmaz, eve taşınmakta kesin kararlıdır. Başta her şey sıradandır, ta ki o sesi duyana kadar. "Ona yaklaşma. Ona dokunma. Canını seviyorsan, defol git buradan." →Tüm hakları halımın altında saklıdır. ~✘~ Tür: gerilim, macera, romantizm, olağanüstü

"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi. Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim... Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım. Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.

On altı yaşındaki Reena zamanda donduruldu. Yıllar sonra gözlerini yeni bir dünyaya açtı. Ait olduğu medeniyet yok olmuş ve geriye yalnızca bir ülke kalmıştı; Ocria. Reena, geçmişinin sır perdesi aralamaya çalıştıkça kendisini daha büyük bir çıkmazda buldu. Neden bu yeni ülkede kimse sorularını cevaplamaya yanaşmıyordu? Hükümet doğru mu söylüyordu? Gerçekten Ocria'nın dışında hayat yok muydu, yoksa bu, onları içerde tutmak için uydurulan bir yalandan mı ibaretti? Ocria'daki dengesizlikler kısa sürede Reena'nın gözüne çarpmaya başladı. Kendisi gibi sorgulayan insanları bulması zor olmayacaktı. Gençler başlarına geleceklerden habersizdi. Peki sonunda Ocria'dan çıkmanın bir yolunu bulabilecekler miydi?

Buraya bak cılız okur. Senin geçirdiğin tüm o uykusuz geceler gibi yüzyıllar geçiren Carryhall Lisesi öğrencilerine bak. Bak ve elindeki loş telefon ışığıyla korunmaya çalıştığın gecelerin bu muhteşem yaratığını gör. Bana bak. Ben insan hayatlarını yazdım ve mürekkep olarak kan kullandım. Bana bak ve geceleri güvende olduğuna dair tüm ümitlerini kes! "Zehir vücudumda yayılırken, okulun ilk günü Leia'nın bana '' Senin başlayacağın okulda hayaletler gezip öğrencileri öldürüyormuş. Ya sana bir şey olursa?'' dediği an aklıma geldi. Artık hayaletlere inanıyordum..."

Odanın zemininde uyanık kalırsın Kapının altından gölgeler görüyorsun Kafanda dönüp duran aynı his Babacığın tekrar şehirden ayrılırken Ve tekrar ve tekrar..

Gözlerimi kırpıştırdım. Bu bir çeşit şaka mıydı? "Sen kimsin?" "Reyna Hodwick," parlak yeşil teni ve küçük kel bir kafası olan zayıf kıza istemsizce bakınmaya başladım. Yüzünde ilginç bir makyaj vardı; öyle ki, ela gözlerinin çevresi renkli pırlantalarla süslü gibiydi. Minik bir burna ve ince pembe dudaklara sahipti. Vücudu mor ve fiyonklu bir elbise ile çevriliydi. Ayaklarına ise gümüş rengi spor ayakkabılar giymişti. Cadılar Bayramıydı da haberim mi yoktu? "Güzelim biliyorum ama kimseye beş saniyeden fazla bakmamalısın! Bu ürkütücü." "S-sen ürkütücüsün! Niye parlıyorsun?" Güldü. "Siz neden parlamıyorsunuz?"

2022 WATTYS KAZANANI Lale lise son sınıfa geçtiğinde düşünmesi gereken tek şey üniversite sınavı değildi. Uğraşması gereken, yeni bir cici annesi ve ellisinden sonra aşık gezen bir babası vardı. Ailenin akıllı uslu kızı olmaktan, her şeyi öylece kabul etmekten sıkılan Lale bir plan yaptı. Böylece babası eski sorumlu haline dönecek, cici annesine katlanmak zorunda kalmayacaktı. Bunun için de, "Leo'nun Günlükleri"isimli yasak bir kitaptan ilham alabilirdi. Sorunlu ve psikopat bir lise öğrencisinin gerçek hayatının anlatıldığı hikayenin Leo'su olduğunu iddia eden bir çılgın ona mesaj atana kadar her şey yolundaydı. Lale bir yandan Leo'nun gizemini çözmeye çalışırken, bir yandan da yolunun kesiştiği genç adamlarda fark etmeden Leo'yu arayacaktı. Peki Leo gerçekten bir psikopatsa, ona aşık olması çılgınca mı olurdu? Leo: Okulun asisi olman için sana üç tavsiye: 1. O kitabı her yerde okuma, okul ispiyoncu kaynıyor. 2. Saçını örmekten vazgeç. Bence at kuyruğu (böyle mi deniyor) sana gayet uygun. 3. Bu kadar güzel gülümseme. Çok sevimli görünüyorsun. Lale: Sen kimsin? Leo: İsmimden çıkaramadın mı? Okuduğun kitaptaki Leo'yum işte. Sana okulu yakmadan önce izlemen gereken yolu anlatacağım.

WATTYS 2018 KAZANANI! (KAHRAMANLAR KATEGORİSİ) Hreak ayağa aheste bir şekilde kalktıktan sonra kenarda yayılmış geniş postları eğilerek aldı. Geniş bir divanın üzerine düzgünce serdi. "Kyron demek," dedi yastıkları ustalıkla düzeltirken. "Genç çocuk ile genç kız. İkiniz de çocuksunuz ama sen daha fazla çocuksun." Alina bunu hakaret olarak mı algılasa bilemedi. Dizlerini göğsünde birleştirdi. "Seni çok seviyor ancak hata yapıyor." "Efendim?" "Sevmek bir hatadır. Sevginin bedeli benim için karanlık oldu," diye mırıldandı Hreak. Alina'nın omuzlarından tutup onu kaldırdı, birkaç ufak dokunuşla yatak biçimine getirdiği divana oturtturdu onu. "Şimdi uyu. Kyron yarın sabah seni bulacak."

Azize serisinin 1.kitabıdır. Boynuzlarım, tüylerim ve iri gözlerim var. Kutsal kanım ve Ravozski ismim var. Dünyayı kurtarmak için bana ihtiyacın var. Onu bensiz yok edemezsin. Bensiz hayatta kalamazsın. Sadece tek bir şey... Tek bir şey yaptıktan sonra özgür olmanın tadını çıkar. Yoksa özgür kalan sen olamazsın. Kapak Tasarımı: @arriaq

#fantasy #1 09.05.2018 Fantastik #2 20.12.2017 Şimdi, kitabın kapağını kaldırıyorum. "Anne, bunun gerçek olduğuna inanmıyorsun değil mi?" Gülümsüyorum. "Gerçek hayat, bu kitabın bir cümlesini bile yansıtmıyor. Okul, böyle şeylere izin vermiyor." "Gerçekten hikayeyi duymak istemiyor musun?" Üzgünce yüzüme bakıyor. "Derin Soykan. O gerçekse neden dünyaya bir ders vermiyor? Etraf çok tehlikeli." "Belki, çok uzak bir yerde sesini duymuştur. Belki, yarın yatağının üstünde bir ok ve yay bulursun." Bu onu gülümsetiyor. "Belki kurtadamlar bu dolunayda benim için savaşırlar." "Vampirler senin için bir şişe kan bile saklayabilirler." "Avcılar, bir gün benim ismimi de duvarlarına yazacaklar ve..." "Hey, devamında ne olacağını bilmiyorsun." "Peki, sen onun hikayesini nereden biliyorsun?" Oğlumun merakla bakan gözlerine baktım. "Çünkü, Tanrı korkuyla kaplıyken, Derin'in nasıl gülümsediğini, o zaman var olan her canlı hissetti. Kalplerinin en karanlık yerlerinde." "Yani, tüm bunlar gerçek mi? "Neden okuyup sen karar vermiyorsun?" Sayfayı çevirdim ve bir insanı daha bu büyülü gerçekliğe sürükledim. Bitirdiğinde o da anlayacaktı ki, bu hikaye tamamen gerçek. Ve o hala dışarıda. Dünyası için dolunayda koşuyor, savaşıyor ve hükmediyor.