#İnvisus gençkurgu birinciliği...
"Neden?"dedi sonra duraksadı birkaç saniye... "Neden gözlerin hep buğulu, neden kimsesizliğini akamayan yaşlarında saklıyorsun Laden?" deyip gözümden yanağıma süzülen bir damla kimsesizliğimi usulca öptü. O an çektiğim bütün acılara son verilmişti sanki, her günahımın bedelini ayrı ayrı cehennem yerine dünyada ödemiş şimdi ise arınmış ve cennetin kapılarını aralamışım gibi...
"Sen..." dedi sonra söylemekte zorlandığı şeyi tartıp devam etti. "Sen bana özel bir uyuşturucu gibisin Laden, dışarıdan insanın elini sürüp kirletmekten korktuğu kadar ilahsın ama olabileceğin kadar kirlenmişsin zaten, beyazlığını sonuna kadar yitirmiş bir aydınlıksın. Sen bana karıştıkça sonumun geldiğini anlıyorum, beni zehirliyorsun ama yine de vazgeçemiyorum..."
Senin Aydınlığın benim intiharım olacak.
Senin umudun benim için intihar olacak ve ben kendi katliamımın katili olacağım...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."