•Tutkunun Eseri•

Yavaş, yavaş, daha yavaş. Hissettiğim bedeni bir yavaşlığın akıbetine uğrayan duygularımın hırsıydı.

"Hişşşt!" Dedi efendim. "Sakin ol ve kendini bana bırak Emily."

Durdum ve düşündüm. Fakat popoma yediğim şaplak doğru düzgün düşünmeme izin vermiyordu.

Aralık kalan dudaklarımdan firar etti, tutkunun iniltiyle yükselişi.

"Sen kime aitsin? Cevap ver!" Diyen Efendime haince sırıtarak karşılık verdim.

"Size aitim efendim. Yalnızca size..."

"Kime!?" Diye sordu tekrar sertçe.

"Size efendim. Sadece size aitim."

"Güzel..." dedi efendim."İyi kız. Aferim."

Kalçalarıma sarılan eller, içimi tatlı bir hisle doldururken gülümsedim. Efendimin elleri kalçalarımdaydı. Ben yalnız O'nundum. Ve bu onun Oyunuydu.

Emily: Efendisine sadık bir köle. İhtiraslı bir güzel. Sadakatli bir aşık. Uzun sarı saçlara ve açık kahve rengi gözlere sahip.

Aaron: Kölesinin gözde Efendisi. Asilzade bir patron. Yalanlarıyla meşhur aşık. Kumral saçlara ve mavi gözlere sahip. Ve kesinlikle Emily ona ait.