Zaten hep böyle olmuyor muydu ? Yaralarını sarıp sarmalayan insan defalarca aynı yerden bıçaklayıp kanlar içinde bırakmıyor muydu ? İnsanın tükenişi buradan çıkıyordu.Hergün bilekleri gibi umutlarını keserek.Hergün içinde acıyla savaşıp ve o savaşa yenilen çocuk gibi.Tükeniyorduk.Koca yüreksiz adam gibi.Karanlık sokağımızda iki ruhu öldürüyorduk Cem Adrian'ın Kan Revan şarkısı eşliğinde.Kadın ruhu kokmuş cümlelerle en güzel ve süslü intiharı gerçekleştiriyor,adam geçen her dakika ruhumuza daha da çok toprak atıp öldürüyordu.