Slapeloze nachten

5 jaar terug

Lisa sloot haar ogen. Nog even, en het was voorbij. Ook al waren haar armen stevig aangedrukt tegen haar oren, toch hoorde ze nog het geroep.

Even was het stil. Lisa opende langzaam haar ogen, alsof ze dacht dat het gevaar geweken was, maar sloot die al snel weer als ze voor de zoveelste keer een bord op de vloer hoorde vallen. Ze maakte zich klein door haar knieën stevig tegen zich aan te drukken. Als een bolletje weende het meisje tot ze erbij in slaap viel.

Lisa is 15 wanneer ze in een pleeggezin terechtkomt. Hoewel het gezin z'n best doet, blijft Lisa een wrak. Ze weet niet waar te blijven met haar verdriet en dan is er nog niet gesproken van de talloze nachtmerries. Bij haar pleegvader Pierre, die ze al snel papa noemt, kan ze veel steun vinden. Maar blijven die strelingen van papa wel vaderlijk?