Gülüşü Güzel Kadın

Çaresizliğin en dibini tatmış, siyahın beden bulmuş hali.

Kalbinin derinliklerin de ufacık bir erkek çocuğuydu Alparslan.
Orada ki kuyuda bağırıyordu duymasını bilene.
Çaresizce bekleyip birinin o kuyudan onu kurtarmasını bekliyordu. Yorulduğunun farkına vardı vazgeçmeyi düşündü ta kii bir gülümsemeyle yeniden tutundu..

Rengarenk bir kadındı o. Yaşadığı çaresiziğe, hayal kırıklığına rağmen gülüşünden vazgeçmeyen gülüşü güzel kadındı o. Yankı...

*****************
Dudağımdan başlayıp aşağıya doğru masum ama içimi yakıp kavuran öpücükler bırakıyordu sırasıyla. Omzumu uzunca öptü. "Omuzuna yüklenen acıların hafiflemesi için öpüyorum kadınım. Seni harap eden ama bir o kadar da güçlü tutan acıların hafiflesin gülüşü güzel kadın." dedi.
Beni yatağa oturttu ve usulca eğildi. Eteklerimin ucundan tutup yavaşça gözlerimin içine derin derin bakarak yukarıya doğru sıyırdı. Diz kapaklarımı daha uzun öptü bu sefer. "Acıların artık seni dayanılmaz bir hale getirip her düştüğünde aldığın yaralarından ben görmesem bile her baktığında senin gördüğün izleri öpüyorum gülüşü güzel kadın öpüyorum ki her öptüğümde izlerin kaybolsun öpüyorum ki her öptüğümde seni daha güçlü yapsın..."

Kapak Yapımı:_Denizimsi_ teşekkürler..