Karanlık bir his vardı içimde. Tüylerimi şahlandıracak kadar soğuk, narin kalbimi kıracak kadar vahşi. Her ne ise, beni korkutuyordu bu his. Endişelendiriyordu. Korkmakta haklı mıydım? Bilmiyorum doğrusu. Bildiğim tek şey ise; yanlış bir şeyler olduğuydu. Evet, kesinlikle yanlıştı. Hayatımı mahveden adama bağlanmak, büyük hataydı. Onu bütün vücudumda hissetmek, gözlerine baktığımda erimek, dudaklarına baktığımda yanmak ve daha bir sürü şey. Sanırım; hissettiğim karanlık, soğuk ve vahşi his onun ta kendisiydi. Bu tarif onu anlatıyordu. Gizemli olması karanlığı, düşüncelerini göstermeyen buzdan duvarları soğuğu, acımasız ve kırıcı olan kişiliği de vahşiliği niteliyordu.
Evet, hissettiğim şey ondan başka bir şey değildi. Her hücremde onu hissediyordum ve bu, kesinlikle yanlıştı.