Dit verhaal gaat over Dounia. Ze leeft haar hele leven met een grote angst en een duister geheim. Maar er komen mensen in haar leven die haar het leven makkelijker maken, maar ook oude bekenden duiken op.... Zijn lach klonk nog na in mijn oren. Hij grijnsde, maar toen hij me eindelijk aankeek, waarschuwden zijn ogen me. "Denk je nu echt dat je zo belangrijk bent?"hoorde ik de woorden die hij naar me toe gooide. "Niemand, maar niemand geeft om je. Je kunt alsof doen dat er nog mensen zijn, nog mensen die om je geven. Maar je kunt ze niet dwingen", zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Waarom zeg je dat?"vroeg ik. Mijn stem bibberden en hij merkte aan mijn stem dat ik vrees had. Dat er een vreselijke angst door mijn lichaam vloeide en dat hij de oorzaak was....