Hallo, mijn naam is iris, iris west. Ik ben hier gekomen in new York omdat mijn ouders 1 jaar geleden zijn verongelukt in een auto ongeluk. Ik zat zelf ook in die auto maar ik heb het overleefd. Ik herinner me er weinig meer van maar ik weet wel dat iemand me had gered. Hij had een masker en hij was gespierd. Dat weet ik nog wel, maar zijn ogen waren helder groen, met oranje van binnen. Iedere keer als zijn ogen scherp stelde toen we door de lucht vlogen was het net een vulkaan. Een vulkaan die uitbarstte in zijn ogen.
De droom van de mensheid is al sinds de oertijd om zoals vogels te kunnen zijn. Te kunne vliegen en vrij te kunnen zijn van al de rest. Ze zijn er tot op vandaag nog steeds niet in geslaagd zoals ze wilden. Ze kunne vliegen met een vliegtuig maar vrij zijn ze nog steeds niet.
Maar alles is anders waar ik vandaan kom. Ik leef nu 385 jaar op aarde. De mensheid heeft me veel geleerd. Op mijn planeet hebben we geen emoties dus ja, het was aanpassen. Ik ben niet voor niets omlaag naar aarde gekomen. Ik ben hier om te leren, mijn volk is aan het uitsterven. En we hebben de mensheid nodig om terug te komen.