Ağlıyarak çöktü yere genç kiz, çaresizliğine,umutsuzluğuna, aşkına kısacası canını yakan herşeye ağlıyordu o kadar dolmuştu ki artık dayanamıycak hale gelmişti.Kendine karşı duyduğu güvensizliği herşeyi mahvediyordu derslerini,ilişkilerini,dostluklarını
İlk defa bu kadar aşık olmuştu.Uğruna canını verebilecek kadar.O zeytin gözlerine tutulmuştu ilk başta. Sonrasında ise onu kalbinden vuran sesine;kurşun gibiydi,herşeyi delip geçebilen, öldürebilecek güce sahip bi ses,vücuda ulaştığı ilk anda uyuşturan yavaş yavaş içine işleyerek tüketen,acı çektirerek öldüren ama verdiği acısı bile sevilesiydi onun...
|| Mardin'den Kaçış Serisi: I ||
* Kurgu ve isimler değiştirildi.
"Bazen evler, dört duvar olmaz."
Kadın küçücüktü fakat adamın kalbinde adamdan bile daha daha büyük bir yer kaplamıştı.
Bunu kabul edemiyordu adam. Kırıyordu döküyordu ama bunu kabul edecek kadar cesareti yoktu.
Çünkü karşısında gördüğü küçücük kızı hayatına alırsa onun tüm masumiyetini, içinde sönmeyen ateşle yakacaktı.
* Cinsel içerikli sahneler vardır.
*Kapak tasarım şahsıma aittir *