GİDEBİLSEM

GİDİŞ
Cenaze sessizliği diye bir şey olduğunu ilk defa öğreniyordu Mehlika. Hava kapalı. Toprak gecenin nemini taşıyor. Daha önce ortalığın hiç bu kadar sessiz olduğuna şahit olmamıştı. Her adımı her soluk alışı, tüm fısıltıları çok net bir şekilde duyabiliyordu. ( Amcası şimdiden miras konusunu birileriyle konuşmaya başlamıştı bile.)Cenazeyi taşıyanların ayakları altında ezilen otların sesi de ilk defa bu kadar çok hoşuna gitmişti. Belki de ilk defa duyuyordu bu sesleri. Onun için, on altı yıl sonra gerçekleşen ikinci ilk deneyimdi. Annesini kaybedeli tam olarak bu kadar olmuştu. Hayal meyal hatırlıyordu. O zaman da etraf bu kadar sessiz miydiİ? Babasına göre evet sessizdi. Kaç yaşındaydı o zamanlar?
Beş yaşındaydım. Annem cennete gittmişti. Herhalde güzel bir yerdi. Kimsenin küçük bir çocuğu kandırmak istediğini sanmıyorum.
Hoca boğazını temizledi.
- Merhuma hakkınızı helal ediyor musunuz? Sevdiklerim neden beni bu kadar çabuk bırakıyorlar baba?
- Helal olsun!
Yanlız kalacağımı bilmi