I didn't know

«Ιουλιέτα στάσου ένα λεπτό»
«Τι θες Ρωμαίο;» προχωρώ ευθεία ακολουθώντας τον γνωστό δρόμο για τον κοιτώνα μου.
«Πρώτα να σταματήσεις για ένα λεπτό» κάνω ότι λέει και παραμένω στην θέση μου. Αποφεύγω να τον κοιτάξω στα μάτια. Αν το κάνω νιώθω πως θα με παρασύρει το ρεύμα και θα χαθώ στην άβυσσό του.
«Κοίτα με» με το χέρι του στο πιγούνι μου με αναγκάζει να τον κοιτάξω.
«Πρέπει να φύγω. Πες γρήγορα τι θες» δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα αντιστέκομαι.
«Εσένα θέλω» έχει καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου και δεν λέει να ξεκολλήσει.
«Ωραίο αστείο, το έχεις ξαναπεί. Τώρα να πηγαίνω»
«Δεν είναι αστείο. Όχι αυτή τη φορά» με πλησιάζει και ενώνει τα στόματά μας σε ένα παθιασμένο φιλί. Νιώθω τις πεταλούδες στο στομάχι μου να έχουν πάρει φωτιά. Γίνεται πιο απαιτητικός και νιώθω ότι θα με φάει ολόκληρη. Χρειάζομαι ανάσα. Με το που καταλαβαίνει τι θέλω σπάει το φιλί.
«Μάλλον ήταν γραφτό ο Ρωμαίος να ερωτευτεί την Ιουλιέτα»

©All rights reserved
Please don't copy the story