Στο *Εκαιδευοντας τα Συναισθήματα *, εξετάζεται η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης και η σημασία της διαχείρισης των συναισθημάτων στην καθημερινή ζωή. Το βιβλίο συνδυάζει θεωρητικές προσεγγίσεις με πρακτικές ασκήσεις, εστιάζοντας στη βελτίωση της αυτογνωσίας, της ενσυναίσθησης και της επικοινωνίας. Μέσα από προτάσεις και τεχνικές, οι αναγνώστες καθοδηγούνται στην κατανόηση και αποτελεσματική διαχείριση των συναισθημάτων τους, τόσο σε προσωπικό όσο και σε διαπροσωπικό επίπεδο. Σκοπός είναι η ενίσχυση της συναισθηματικής ευελιξίας και η βελτίωση των σχέσεων, προσφέροντας εργαλεία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση προκλήσεων και τη δημιουργία υγιών σχέσεων.

Kι αν κάποτε πληγώθηκες πολύ, τώρα αντέχεις περισσότερο. Όλοι έχουμε μία ιστορία που μας άλλαξε. Αυτή που ήπιαμε πολύ για να ξεχάσουμε. Η ιστορία όμως αυτή ανήκει στο παρελθόν, το ίδιο και ο αδύναμος εαυτός σου που πήρε μέρος σε αυτή. Δεν έχει σημασία πόσος καιρός έχει περάσει, μοιάζει πολύ μακρινό. Τόσο μακρινό που είναι σαν ξένο. Στην ιστορία πλέον δεν είσαι εσύ. Συνεχίζει να είναι μια δυσάρεστη ιστορία, πλέον όμως όχι η δική σου, και συνεχίζεις. Όλοι συνεχίζουν εξάλου.

Σκοταδι. Μαύρο. Ψυχρό. Αλλά και το αγαπημένο της χρώμα. Ο δικός της παράδεισος. Έξω απο έναν κόσμο όπου δεν ανήκει. Ενας δικός της κόσμος.

Εκείνος μπλεγμένος στον υπόκοσμο.Εκεινη «αθώα».Τι θα γίνει οταν η Δημητρα ανακαλύψει ότι ο Άρης είναι μπλεγμένος; ή μήπως είναι μπλεγμένη και αυτή;;

Τι θα γίνω άμα δεν μεγαλώσω; Αλλά κι εσείς γιατί δεν μεγαλώνετε επιτέλους; γιατί συμπεριφερόμαστε όλοι σαν ανήλικα (λέμε συνεχώς ψέματα, τρώμε βρώμικα στις καντίνες, διαβάζουμε αηδίες, δεν στρωνόμαστε να δουλέψουμε, οδηγάμε ντίρλα και άμα τρακάρουμε μουτζώνουμε τη μαύρη τύχη μας); Γιατί δεν αλλάζει τίποτα επιτέλους, αφού όλοι είναι υπέρ της αλλαγής; Πώς θα καταφέρω να μην πνιγώ μες στο «εγώ» μου; Τι εννοούμε όταν λέμε «σ'αγαπώ» ή «το Πολυτεχνείο ζει»; Αφού δεν ζει, ρε παιδιά, ποιόν κοροϊδεύουμε τώρα; Αυτές και άλλες ερωτήσεις ήθελα να σας κάνω. Να σας πω τι σκέφτομαι μήπως και μου πείτε τι σκέφτεστε. Κουβέντα να γίνεται. Γιατί η ζωή του καθενός μας κρέμεται κυριολεκτικά από τις ζωές των άλλων - αυτό τουλάχιστον το έχω πιάσει... Κι επειδή δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, άρχισα να τα γράφω στο διαδίκτυο. Υπάρχει εκεί έξω κανείς που να ξέρει την απάντηση; Η ισχύς εν τη ενώσει - ακόμα κι αυτό κοντεύουμε να το ξεχάσουμε.

Dedicated to everyone who wonders if I'm writing about them. I am.

Ή Δάφνη... μια 17χρονη μαθήτρια λυκείου που δεν είχε ερωτευθεί ποτέ τόσο δυνατά Ο Μανος play boy του σχολείου απο την Ελβετία Όταν συναντηθούν οι δυό τους τι θα γίνει άραγε... θα καταφέρουν να ειναι μαζί ή η μοίρα θα τους χωρίσει για πάντα... Μια καινούργια γνωριμία και ενα.... απρόσμενο Τέλος

Ένα ταξίδι αυτογνωσίας ως θεατρικό δρώμενο

Σε έχασα και ταυτόχρονα σε κερδισα

"Μην με φιλήσεις." "Φοβάσαι;" "Όχι. Δεν θέλω να χαλάσει ο πλατωνικός μας έρωτας." . * ✦ . ⁺ . 𝐁𝐞 𝐢𝐧𝐬𝐩𝐢𝐫𝐞𝐝, 𝐛𝐮𝐭 𝐝𝐨𝐧'𝐭 𝐜𝐨𝐩𝐲. 𝐁𝐲 _𝐯𝐚𝐬𝐢𝐥𝐢𝐤𝐨𝐬 | 2023