' Kimse umursamadı , hissettiklerimi , yaşadıklarımı , düşüncelerimi , sevdiklerimi , öldürdüklerimi ... Ben içimde her gün birini öldürdüm ve yalvarışlarını , çığlıklarını , son duasını yalnızca ben duydum . Hergün birini daha gömüp , birine daha ağladım içimdeki mezarlıkta . Her geçen gün bir ordu katlettim ve bir ordu besleyip büyüttüm içimde . Gün geldi , duygularımı gömdüm o kalabalık mezarlığa . Ve ölüme çeyrek kala bir çift buz mavisi göz bağladı beni hayata ... '
Benim için son adımı attığımda artık çıkış yoktu. Yakalamıştı beni.. Hapsolduğum bir çift siyah göz artık doğrudan bana bakıyordu.
- Ne istiyorsun benden?
- Ah Karen, tek istediğim o bedenine iyi bakman.
Benim güzel taşıyıcım..
Kitabın kurgusu tamamen bana aittir. Konu üzerinden yapılan benzetmeler dışında herhangi bir benzetme kabul edilmeyecektir.