Aramak yerine,mesaj yazmayı seçmek pek çok sebeple ilintili aslında. Aradığında yöneldiğinle başbaşasın. Ama yazarken yalnızsın ve durdurulma şansın yok
Oysa konuşmaya başladığında dinlenmediğine dair bir olgu umudunu sen daha içini dökemeden parçalayıp yok edebilir. Düşünmediğin tepkilerle karsılaşabilme,hazırlıksız yakalanma ihtimali hazır olda bekler.
Üstelik tuhaf bir şekilde karşı taraf bunları istemedende yapabilir.
Söylemek istediklerinin tam tersini bile söyleyebilir.
Bunları düşündüğümde,mesajların büyük bir cesaret ve umudu,büyük bir kırılma korkusuyla harmanlandığını görüyorum.
Ama şunuda görüyorum: "iş benden çıktı gerisi yazdıklarım ve yazılan kişiyle ilgili!"