SAHTE SEVMEK

Gri boşlukta iki kişi; birbirlerine bakıyorlar dehşet içinde. Put gibi kıpırtısız izliyorlar karşılarındaki ucubeyi. Korkuları yüzlerinden okunuyor. “Sen” diye başlayacak oluyor biri, ama gözleri daha da büyüyerek ağzına gidiyor elleri. Bağırmaktan çok feryat eder bir sesle patlayıveriyor sonunda aynı kişi: “Nesin sen?” “Ben Efe’yim” diyor karşısındaki kendi bedeninden çıkan kendi sesi. Ama sanki o da şaşırıyor dudaklarından çıkan sese. Düşüncesizce soruyor: “Efe, benim bedenimde ne arıyorsun?” Yer titriyor aniden, uçarcasına savruluyorlar havada. Gri boşluk saydamlaşıyor, yabancı bedenlerden yabancı çığlıklar kopuyor ve bir ışık, çok parlak, bakılmıyor.