GÖKYÜZÜ 'M

Çaresizdim...
Nasıl yaşanır, nasıl nefes alınır bilemez halde sadece kazıyordum. Beynimde beni ele geçirmeye çalışan bir uğultu. Nefesimi kesen bir sancı. Nasıl ayakta kalabilirim ki? Yaşanmaz ki böyle. Hayır! Hayır! Buna izin veremem... Susup böyle seyredemem. Alamazlar onu benden demi? Kimin gücü yeter ki buna!!!

Bırakıp gidemem. Hiçbirşey olmamış gibi yaşayamam. Kalk ANNE! Kalk . Örtmesinler üstünü. Bırakma küçük hırçın kızını. Ben nasıl olurum ki sensiz? ANNE 'SİZ ?!?

Kim tarayacak saçlarımı?
Kiminle seçeceğim kıyafetlerimi?
Kim örtecek açık bıraktığım üzerimi?
Anne? Gidemezsin böyle ansızın...
Haketmediğin gibi ölemezsin !
Öldüremezler benim MELEĞİMİ...!

Bilirim ben seni. Sen şimdi o nur yüzünden akan yaşlarla, izliyor hatta kızıyorsundur bana. Ağlama üzülme diye. Nasıl anne? Nasıl! Bu nasıl bir ateş? Kalbim dar geliyor gögüs kafesimin altına.
Sen sevmezsin ki yağmuru. Sırf ben sevmiyorum diye, yağmur yağdığında gökyüzünden korkuyorum diye...