50 Shades of being a REBOUND
  • Reads 948
  • Votes 48
  • Parts 52
  • Reads 948
  • Votes 48
  • Parts 52
Ongoing, First published Apr 05, 2016
Why do people commit mistakes even though they know they will hurt someone with that? Bakit? Kasi alam nilang CHANCES DO EXIST! Chances that no matter what mistake weve done before, babalik at babalik pa rin satin ang taong mahal natin. Pero sabi nga nila, chances are for those people who deserve it. One day, i just woke up and realize, tama na ang ilang taong pagiging tanga. Tama na ang walang katapusang chances na ibinigay ko sa kanya. Pero pano kung dalhin ulit kayo ng tadhana sa isat isa? Are you willing to give him another chance? If those chances are meant to be broken?
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add 50 Shades of being a REBOUND to your library and receive updates
or
#435rebound
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.