Ang pag-ibig ay tungkol sa kung hanggang kailan ka maghihintay sa tamang taong nakalaan para sa'yo. Ika nga, kung marunong kang maghintay mas pagpapalain ka.
Kung maghihintay ka, mas makakasigurado kang mapupunta ka sa tamang tao. Yong taong di ka sasaktan, yong taong di ka iiwan.
Eh paano kung yong taong hinihintay mo ay ang maling tao?
Paano kung ang paghihintay mo ay mauwi lang sa wala?
At paano kung, isip mo lang yong patuloy na naghihintay pero si puso mo, matagal nang sumuko?
Ang pag-ibig ay pagtitiis. Minsan, kahit alam mong hindi totoo ang mga pinapakita sa'yo at nakikita mo, tinitiis mong isipin na totoo ang lahat ng yon. Pinipilit mong maniwala sa kasinungalingan. Kaakibat ng saya na dulot ng pagmamahal ay pighati.
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.