A/N: This is my first and i think last story. Gusto ko lang i-share at malaman kung anong thoughts ng kung sino mang magtya-tyaga magbasa nito. Kung pano ako naging masaya sa simpleng bagay, nasaktan ng sobra, lumubog, tinapak tapakan, at paulit ulit na bumangon sa kabila ng lahat.
Prologue:
Nag umpisa ako sa buhay na masaya, makulit, magulo, at simple. Sabi nga nila mababaw ang kaligayahan ko, joker, clown ng barkada, madiskarte, pero achiever kaso may pagka-pasaway. Pero dumating yung point na nainlove ako. Sa di ko inaasahang tao, pangyayari, at pagkakataon, maging sa lugar. Na nakakatawang isiping hindi ako yung taong palatawa talaga, na hindi ako ganun na puro masaya lang. Sabi ko pa noon na pag nainlove ako, hinding hindi ako magpapamasokista, magpapakatang? Ewan. Pero wala e. Di ko napigilan, naramdaman ko. Masarap sa pakiramdam sa sobrang sarap, sobrang sakit din isiping maiinlove ako sa kapareho kong babae.
A/N: Yeah! Honestly, This is my real story, may real life.