İnsanların içinde çok yoğun bir şekilde yaşadığı duygularını , dışa vuramadığı , sözel olarak bile anlatamadıkları hisleri. Yazarak ve yaşıyarak anlatmaya çaba sarf ediyorlar. Kimileri anlatabiliyor , kimileri anlatamayacak , kelime bulamayacak kadar çok şey yaşamış , acısı var.
Her insanın içine attığı fakat içinden atamadığı biri vardır. O ölür , içinde yaşattığı adam/kadın ölmez . O biter o tükenir , içlerindeki kişiler bitmez tükenmez. Kim unutmak için sever ki ? Unutmak için sevdiysek, neden bu kadar acı çektik onca zaman?
Biz merhemken onlar neden yara oldu. Biz sarıyorken onlar neden yaramıza tuz döktüler? Biz her defasında ölüp ölüp biterken , *ondan gelicek acının göğsüm ün üstünde yeri var*deyip bundan gocunmez duruma geldik?
Unutmaya çalışmaksa ;
Unutmak diye birşey yok. O her zaman zihninin bir köşesinde yer alacak. *Çok sevdim , güzel sevdim *diyeceksiniz. Bazı kişilerin anısı olarak kalacak sevdikleri bazılarının ise hala onun adına şiirler yazdığı kişi.