SONU BİLİNMEYEN UÇURUM

Uçurumun sonunda çaresiz bir kız.Onun düşmemesi umuduyla uçurumu daha dikleştirmeye çalışan bir erkek.Sonu bilinmeyen bir tutku.Aşk sadece bir kelime.Tutkuysa eşsizlik.
"Koştum,koştum.Kendimden, düşüncelerimden,geçmişimden kaçmak istercesine.Soğuk ciğerlerimi doldururken,zihnimin içi tamamen boştu.Tıpkı sol tarafım gibi.Rüzgar bedenimi ters yöne doğru itse de inadına koşuyordum.Ciğerlerim oksijen için direnmeye başlayınca durdum,soluklandım.Kanlanmış gözlerim etrafı taradı:beni kurtaracak hiç kimse yoktu.Tekrar koşmaya devam ettim.Attığım her adımda hayallerimi umutla besledim, ayağıma batan taşları önemsemeden.Yolun sonuna geldiğimde çıplak ayaklarımın önünde kocaman, karanlık bir boşluk...Her tarafta iri kayalar vardı.Çaresizdim.Gözlerimi yumdum,hafif birtebessüm kondurdum dudaklarıma.Ve uçurumdan düşünmeden atladım.Hayallerimi sahipsiz bırakarak.O karanlık boşluktan düşerken çaresiz çığlığım yankılandı, Sonu Bilinmeyen Uçurum'da.Ama hayallerim beni o uçurumun başında bekliyorlardı.