ÖLDÜRÜLEN KADIN

Herzamanki gibi yoktan var etmeye çalıştığım hayatımı var etmeye çalıyorum bugünde.
Çalışıyorum para kazanmak zorundayım geçimini sağlamak zorunda olduğum bir ailem var çünkü.
Birde okuduğum üniversite boş zamanlarımda marangoza gidip ekstra para getiriyorum eve.
Kendimi diğer arkadaşlarımda eksik görmesemde.
Eksikliğim gözler önünde hep giydiğim aynı gömlek ve giydiğim aynı pantolon ve ayakkabı.
Eksik görmesemde kendimi eksikligim gözler önündeydi zaten.
Zamansızca dakikalar geçiyordu sanki kendimi yükseklere taşımaya çalışıyorken hep bilinmedik yerden ummadığım anda geliyordu herşey üstüme.
Babamın yokluğunu hissediyordum düşünmesemde düşünmek istemesemde yokluğu hayatıma bir çatlak gibi girip beni uzaklaşıyordu hayattan.
İstemediğim bir hayatı yaşıyıp istemediğim bir hayatı aileme yaşatıyorken yokluk içinde'de olsa hayatın devam ediyor olmasıydı garip olan şey .
Okula giderken bile yorulmuş olmam beni kendimden bezmiş olarak gösteriyordu arkadaşlarıma.
Kabulleniyordum için