Sonbahar..kış... Havadan mıdır bilinmez bu grilik, içimdeki bu karanlık, bu soğuk odalar, nedendir bilinmez. Mevsimlerin suçu yok tabi, benim kışım bu, bana ait doğal afetler silsilesi! Bu benim kışım... Bu benim kanım... Kanıyorum usulca,içten. İç kanama bu. Üşüyorum. Her yer karanlık. Bu benim anım. Bu benim ışığım. Yürümeliyim ona doğru. Işık herkese gelmez! Bu benim korkum. Paylaşamam, yalnızım burada! Bu benim yaram. Dikemez hiç bir doktor. Bu lanet benim. Tedavisi yok, geri dönüşü hiç olmadı. Ya kalırsın ya yürürsün ışığına doğru. Bu seçim benim. Bu hayat benim! Senaryosunu başkası yazdı, ben oyuncusuyum. Başrol benim. Her şey benim ama hiç bir fikrim yok! Deli gibi korkuyorum. Hayatta kalmaya, bu oyunu oynamaya deli gibi korkuyorum! Bu kalp benim. Bu nefes benim. Almakta zorlansam da. Bu kış benim. Ve ben donuyorum. Peki kalırsam; İlkbahar..yaz... Gelir mi artık? Normale döner mi bünyem? Bu bünye benim. Isınır mı biraz da olsa? Ben bir bireyim! Büyür müyüm günden güne?!