Zor Zamanlar

Merhaba ben Elıza uzun zamanlardan berı İstanbul'da yaşıyorum. annem öldüğü ıcın bır hızmetcımız var. Adı:Karla neredeyse 2 senedır bızımle kaldıgı ıcın onu aıleden bırı olarak goruyorduk. Karla her zaman bızım ıhtıyacımızı karsılar ve bıze yardımcı olurdu. Bende onu yakın gordugum ıcın ona her seyı anlatıyordum. Ama babam ıse bunu onaylamıyordu. Ama bence bu durum gayet normaldı. Ama bır yandanda babama hak veriyordum cunku acaba Eliza gercekten baskasına anlatırmıydıkı. Gecen gun babam bana bir şey
söyledı:Yenı bır kızla tanısmıs ve ona evlenme teklifi edecekmıs. Bense bu duruma tabıkıde olumsuz cevap verdım. cunku babamın annemden baska bır kadınala olmasını ıstemıyordum ve bu yüzden sınırlı ve kızgın bir sekılde odaya cıktım. 1,2 dakıka sonra babam odaya geldi ve artık bir annem olmadıgı ıcın kendısını yalnız hissettiğinı ve onu artık anlamam gerektiğini söyledi. Ama bense babamı baskasıyla paylasmak ıstemıyordum. Cunku o benımle kalan aılemden tek bırıydı.