Kırıcı cümlelerini taşıyan sesini duymamak için iki elimlede kulaklarımı kapatmış yere diz cökmüştüm. Terlemeye başlamış, kendimi kaybetmiştim. Hiç düşünmeden konuşan Isabella'yı susturamayacaktım. Beni nasıl mahfedebileceğini çok iyi öğrenmiş olması beni şaşkına uğratmayan tek gerçekti. Fakat ne yazık ki şu dakikadan sonrası benim suçum değildi. Belimde duran silaha ilişen ellerim, ne yaptığımı farkında olmadığımı haykırıyordu bana. Isabella 'nın ani bir hareketle yanına iliştiğimde, yalnızca var gücüyle yardım isteyerek boşluğa bağrıyordu. Alnına silahı dayarken, sol elimlede saçlarını kavramıştım. "Seni seviyorum!Seni seviyorum lanet orospu!" diye bağırırken kalbim yanıyor, sonra sönüyordu hayal kırıklığı ile. "Neden anlamak zor?" Diye sordum. "Bu kadar sevilirken neden beni anlamak zor Isabella!?"All Rights Reserved