Uzun Yazılar

Artık yoruldum ve inan ne kadar yorulduğumu ben bile bilmiyorum. İçimdeki kızgınlık inan sana değil. Kendime. Seni bu kadar ben yaptığım için. Ben gibi benimsediğim için kendime bu kızgınlığım. Hüznümse sana. Şimdi sadece hüzün yanımsın sen benim. Kanatan, acıtan, ayakta durdurmayan bir hüzünden bahsediyorum ben. Senden bahsediyorum. Gücüne hayret ediyorum. Bir anda mutlu edip, bir anda paramparça edebiliyorsun şaşıyorum. En çok şaşırdığımsa nasıl bu kadar kolay üzdüğün. Nasıl kıyabildiğin? Sahi, sen şimdi iyi misin? Gördüğün yerde için acıyor biliyorum. Ben ne mükemmelim, ne de çok güzel. Ben sadece benim. Beni özel yapan tek şey, seni sevmek. İşte şimdilerde ben, ben değilim. O kadar çok sen olmuşum ki kendimi kaybetmişim. Kendimi sende bulmuşum. Seni, o minik gamzeyi fark edecek kadar çok sevmişim. Ve şimdi ben, ben değilim. Ben en çok senim. Senin. Yarı parçan. Umarım, belki bir gün özlersin...!