Severek başladıkları yola devam etmek zor olmamalıydı o kadar şeye rağmen bunu nasıl yapacaklardı,yaşananları yoksaymak,geçmişi unutmaya yüz tutmak bugünlerine haksızlıktı adeta. Geleceğe ne hesap vereceklerdi.ilelebet başlayan bu ilişki ne denli son bulacaktı.Bestem bir sigara daha yaktı.Kül kül atıyordu kendince hüznünü.Dumana bakakaldı uzunca bi süre belki de kader deyip geçecekti ama yediremedi,kaldıramadı.sigara bitmeye kalmadan bir dahasını yakıyordu.uzun bir sessizlik kaplamıstı etrafını.Bakakaldığı aynada kendini görmek ürpertiyordu onu.Kalbinin atışını hissetmesi dahi onu kaygılandırıyordu.Sabaha az kala geceyi son son kucakladı.Düşünmek hep yormuştu onu ama beyni patlarcasına derin derin kayboluverirdi düşüncelerinde.Âdeta tutsaktı kendine gün aydı sayılır,kapı aniden açıldı ,elinde sigarasıyla hatta sayısız izmaritle karşılanmayı hiç ummayan bir misafiri gelmişti .Bestem usulca yaklaştı
"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim
Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a
ldı
"Veremem....."
"Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....